"Ξέρεις από πολιτική;"

Νωρίς το απόγευμα μίλαγα με μια φίλη μου, όταν ξαφνικά η ίδια μου έκανε μια πολύ πρωτότυπη, ίσως παιδικά διατυπωμένη αλλά εν τέλει πραγματικά δύσκολη ερώτηση.. Με αιφνιδίασε πετώντας μου απ'το πουθενά, "ξέρεις από πολιτική;" Η αλήθεια είναι πως αρχικά γέλασα γιατί μου φάνηκε πολύ περίεργο μια 19χρονη κοπέλα να με ρωτάει για ένα τέτοιο θέμα όπως φαντάζομαι έκανε ο καθένας μας στα 10 του στο μπαμπά ή τη μαμά του.. Απάντησα πως δεν καταλαβαίνω και τι εννοεί και αυτή πρόσθεσε επίσης απλά πως διαβάζει για το ΠΑΜΕ και αν μπορούσα να της πω την άποψή μου γι'αυτό και τον πολιτικό του φορέα. Ως συνήθως (όπως όλοι μας φαίνεται..).. Βιάστηκα! Άρχισα να λέω και να λέω δίχως σταματημό, περνώντας από το ένα στο άλλο, αραδιάζοντας τις αποψάρες μου προκαλώντας σύγχυση στην "άτυχη" φίλη μου που κατέληξε να με παρακαλά να ηρεμήσω! Το περιστατικό πρέπει να ήταν τουλάχιστον τραγικό μιας και καταλήξαμε να μιλάμε εν τέλει για κάτι άλλο δίχως κανείς να έχει σχολιάσει το παραμικρό για όσα μέσα σε ελάχιστα λεπτά είχαν ειπωθεί!

Εκείνη την ώρα σκέφτηκα πως θέλω να γράψω κάτι για τη δράση του ΚΚΕ, τις επιλογές του και το ρόλο που έχει διαδραματίσει στο ρου της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Αφού όμως ηρέμησα (δεν είναι και λίγο να σου ζητάει κανείς τη γνώμη σου για έναν τέτοιο χώρο, λέγοντας σου "ακούω".. :Ρ )συνειδητοποίησα πως είχα ένα πολύ σημαντικότερο θέμα να μιλήσω.. Πόση αλήθεια είχε το ερώτημα της φίλης μου; Πόσο αφοπλιστική θα ήταν για κάποιον αν πριν ανοίξει το στόμα του (σε αντίθεση με ότι εγώ έκανα..) σκεφτόταν τι θα της αποκριθεί.. Δεν είναι λίγα τα στόματα απ'τα οποία θα ακούσεις πως "τα πάντα είναι πολιτική" - κι εγώ με έχω πιάσει πολλές φορές να υπερασπίζομαι μια τέτοια θέση, ίσως να την πιστεύω κιόλας..- όμως πόσοι απ'όλους αυτούς μπορούν να δώσουν μιαν αξιόλογη απάντηση στη φίλη μου; Αλλά και όχι μόνο αυτοί; Πόσοι απ'όλους εμάς, τους σύγχρονους έλληνες, με τις εφημερίδες μας, τα ΜΜΕ (όσο ξεπουλημένα κι αν τα τελευταία είναι..) το Διαδίκτυό μας και όλες τις πηγές πληροφόρησης στα χέρια μας, μπορούν να πουν "Ναι, ξέρω από πολιτική"..; Κι είναι άραγε δυνατόν να πει κανείς πως κατέχει μια τόσο αφηρημένη έννοια;

Προσπαθώ να σκεφτώ τι είναι αυτά που χρειάζεται να γνωρίζει κανείς, ώστε να δώσει μια θετική απάντηση στη φίλη μου.. Επικαιρότητα; Μα αυτή διαδραματίζεται τώρα, ούτε απόλυτα σχηματισμένη άποψη μπορεί κανείς να έχει, μήτε ξέρει τι από όσα φτάνουν στα αυτιά του ισχύουν.. Κι ακόμα κι αν από επικαιρότητα, αφιερώνοντας άπειρες ώρες πάνω από φυλλάδες ή μπροστά από κάποια οθόνη, είναι καλυμμένος και το θεωρητικό κομμάτι της πολιτικής (ιδεολογίες, πολιτικά συστήματα, λάθη κι αδυναμίες τους) το κατέχει κι αυτό, μπορεί ακόμα και τότε να δηλώσει πως ξέρει από πολιτική; Οι δημοσιογράφοι του πολιτικού ρεπορτάζ ίσως; Ίσως οι άνθρωποι των γραμμάτων, οι διανοούμενοι; Ή μήπως οι πολικοί οι ίδιοι; Μα ποιος τελικά "ξέρει από πολιτική";
Παρακαλείται να απαντήσει στη φίλη μου...
Εγώ τα έκανα θάλασσα..

Οικονομική κρίση.. Αλήθειες και ψέματα…(?)

Δεν πάνε πολλές ώρες από τότε που άκουσα για πρώτη φορά τον όρο «λέσχη Μπίλντερμπεργκ»… Ακούγοντας σε ένα βίντεο τις απόψεις ενός «λαμπρού» οικονομολόγου, ανάμεσα σε άλλους όρους της οικονομικής επιστήμης, υπέπεσε στην αντίληψή μου κι αυτό (αν μπορεί κανείς να το αποκαλέσει όρο..) Στην αρχή θεώρησα πως δεν πρόκειται για τίποτα παραπάνω από ένα αντίστοιχο Gκάτι.. Όταν όμως ο δημοσιογράφος ρώτησε τον συνομιλητή του τι μπορεί ο ελληνικός λαός να κάνει απέναντι στην «κρίση» που αντιμετωπίζει το ελληνικό κράτος κι αν τελικά πρέπει να επιτρέψει στους κυβερνώντες την είσοδο της χώρας μας στο Δ.Ν.Τ. , ο τελευταίος αποκρίθηκε πως θα έπρεπε να βροντοφωνάξουμε ένα ηχηρό «όχι» (όπως ακριβώς έκανε πρόσφατα κι ο λαός της Ιρλανδίας!!) καθώς και να αρχίσουμε να ενημερωνόμαστε και να προβληματιζόμαστε ρωτώντας αρχικά τον κο. Πρωθυπουργό - ο οποίος αποτελεί κι αυτός μέλος της περί ου ο λόγος λέσχης(!!!) - τι πραγματικά συμβαίνει… Στην αναζήτηση για το τι στην ευχή είναι αυτή η λέσχη το πρώτο αποτέλεσμα που εμφανίστηκε ήταν αυτό της Wikipedia, το οποίο ήταν κι αρκετό για να με οδηγήσει στο να γράφω πια αυτή τη στιγμή, δίχως καμία απολύτως αυτοσυγκράτηση, κι απλά να αραδιάζω κάποιες σκέψεις δίχως συνοχή ή έστω κάποια τυπική δομή.. Η λέσχη Μπίλντερμπεργκ λοιπόν δεν είναι παρά μια ομάδα αποτελούμενη από περίπου 130 άτομα τα οποία συνεδριάζουν τακτικά και ουσιαστικά καθορίζουν το μέλλον το δικό μου, το δικό σου, ΌΛΩΝ ΜΑΣ!! Είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από την διόλου απρόσμενη οικονομική μας κρίση, είναι οι «Πραγματικοί Εχθροί» όπως είχε πει ο φίλος celin σε μία ανάρτησή του! Είναι αυτοί που επιδιώκουν να γονατίσουν όχι μόνο τοπικές αγορές αλλά ολόκληρες κρατικές οικονομίες, παίρνοντας έτσι τον πλήρη έλεγχο των χωρών αυτών δημιουργώντας έτσι όχι ένοπλες αλλά οικονομικές κατοχές, όπου θα είμαστε εργάτες - δούλοι τους μέσα στην ίδια μας τη χώρα! Ίσως όλα αυτά να ακούγονται τρελά και τίποτα παραπάνω από εικασίες περί μιας συνωμοσίας που δεν διαδραματίστηκε ποτέ! Κι όλη αυτή η μυστικοπάθεια γύρω από τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ να μην αποτελεί τίποτα παραπάνω από απλή αποφυγή των αδιάκριτων ΜΜΕ.. Όμως κακά τα ψέματα, θα φοβούνταν ποτέ τα ΜΜΕ οι ιδιοκτήτες τους; Αυτοί δεν είναι που καθορίζουν τι θα «παίξει» και τι όχι; Τι θα ακουστεί και τι δε θα φτάσει ποτέ σε μας; Στην τελική αυτοί δεν είναι που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη αποπροσανατολίζοντάς την με κάθε δυνατό τρόπο; Το μόνο που όπως φαίνεται δεν είχαν υπολογίσει ήταν η εξάπλωση του διαδικτύου όπως κάπου πρόσφατα διάβασα! Αυτό ακόμα δεν μπορούν να το ελέγξουν! Γι’ αυτό κι έχουν βαλθεί να αγοράσουν ότι δεν βρίσκεται ακόμα στις «υπηρεσίες» τους! Πραγματικά το γυρίζω και το ξαναγυρίζω στο μυαλό μου και σκέφτομαι αν όλα αυτά αποτελούν σενάριο ταινίας του Σπίλμπεργκ ή αν η χώρα μας και μαζί της και πολλές άλλες είναι δυνατό να «υποδουλωθεί» σε κάποιες πολυεθνικές.. Μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά; Μπορεί να γυρίζεται ένα τέτοιο έργο πίσω από την πλάτη μας κι όλοι να σωπαίνουν; Ο Καραμανλής ήξερε.. Ο Γιωργάκης ξέρει.. Ακόμα κι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης λέει πως οι Γερμανοί αποβλέπουν στο να μας πιουν το αίμα! Μιας και η Γερμανία μαζί με τις Η.Π.Α και τη Βρετανία είναι οι κινητήριοι μοχλοί αυτής Γιατί κανείς επομένως δε κάνει κάτι; Κι αν φοβούνται να πράξουν, γιατί δεν μιλούν; Γιατί αντί να ενημερώσουν τον κόσμο τι είναι αυτό που τον περιμένει γίνονται συνεργοί τους; Η Αργεντινή είναι μακριά αλλά χρονικά όχι και τόσο… Το Δ.Ν.Τ . ανέλαβε να «βοηθήσει» τη χώρα και τα κατάφερε περίφημα μην αφήνοντας τίποτα όρθιο στο πέρασμα του.. Κι ακόμα κάτι, αν είναι όλα αυτά δυνατά κι αν όντως συμβαίνουν, τότε ποια η πιθανότητα να τα ανακαλύπτω εγώ κι οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς οι οποίες δε μάχονται παρά για το καλό των πολλών, να μην γνωρίζουν τίποτα; Τι επιτέλους είναι αλήθεια και τι ψέματα..;

Παραθέτω τις σελίδες που με οδήγησαν σε αυτό το παραλήρημα και ζητώ συγγνώμη για την απόλυτα χαοτική γραφή μου..
http://ksipnistere.blogspot.com/2010/04/blog-post_5400.html
http://ksipnistere.blogspot.com/2010/04/blog-post_9324.html
http://el.wikipedia.org/wiki/Λέσχη_Μπίλντερμπεργκ

Who am I?

Ο Vincent είναι ένας επτάχρονος νεαρός ο οποίος ακόμα και σε αυτή τη μικρή (αλλά καθόλου αθώα, όπως πολλοί θα ήθελαν να πιστεύουν) ηλικία, θα ήθελε απο Μalloy να γίνει Price.. Ένας γνωστός για τους ρόλους του σε ταινίες τρόμου ηθοποιός, τους οποίους δε έχει υποδυθεί με χαρακτηριστική αίσθηση του χιούμορ! Έτσι, ο μικρός Vincent (δημιούργημα του Tim Burton που πολλοί θεωρούν φωτογραφία του ιδίου....) φαίνεται να μην συμβιβάζεται με τη δική του ταυτότητα και να ταυτίζεται με αυτήν κάποιου άλλου.. http://www.youtube.com/watch?v=Eb8zw63G9KY Το ερώτημα που όμως τίθεται, είναι πως είναι δυνατόν ένας "πιτσιρικάς" σαν τον Vincent να αρνείται αυτό που είναι.. Πώς δηλαδή αυτό το "παιδί" επιλέγει να γίνει κάποιος άλλος; Και τελικά, ξέρει άραγε ποιος είναι και ποιον ουσιαστικά αναιρεί;

 Αλλάζοντας κανείς ταυτότητα κάνει κάτι παραπάνω απ΄το να αυτοαποκαλείται διαφορετικά. Αναιρεί όσα συνήθιζε να είναι, τους μέχρι πρότινος ρόλους κι ιδιότητές του, γίνεται κάτι καινούργιο και παράλληλα, οι ευθύνες που μέχρι τότε ο ίδιος έφερε επωμίζονται κάπου αλλού.. Αυτό πιστεύω είναι και το κυριότερο χαρακτηριστικό των Ελλήνων της εποχής μας! Σα μικρά παιδιά κι αυτοί, σαν άλλοι Vincent, προτού καν αναρωτηθούν ποιοι οι ίδιοι είναι, επιλέγουν να κρυφτούν πίσω από κάποια πρότυπα - είδωλα - βιτρίνες! Ο σύγχρονος τρόπος ζωής άλλωστε, με τις εκατομμύρια διαφημίσεις του, τα ΜΜΕ καθώς και την αέναη προβολή της γνωστής σε όλους μας showbiz και των υλικών αγαθών που αυτή "απολαμβάνει", όχι μόνο δεν αφήνει περιθώρια αλλά ωθεί τον άνθρωπο να ξεχάσει αυτό που είναι (στην ιδανική περίπτωση της αυτογνωσίας περί της οποίας συνήθως ούτε λόγος...) και να παθιαστεί με αυτό που θα ποθούσε (ή τουλάχιστον αυτό που του επέβαλλαν να ποθεί....) να είναι! Κάποιος με χρήμα, δύναμη και το κυριότερο.. κοινωνική αναγνώριση -ή αλλιώς... επώνυμος!!- (μισό λεπτό, αρκεί κάποιος με χρήμα δηλαδή....) Και όχι κάποιος με πνευματική καλλιέργεια, πολιτική συνείδηση και κριτική σκέψη (τί να την κάνεις άλλωστε την κρίση αν έχεις λεφτα...;)

Σε αυτό που θέλω να καταλήξω είναι πως ο Vincent είναι μόνο επτά χρονών... Και ίσως (για μένα σε καμία περίπτωση...) να δικαιολογείται... Όμως εγώ; Εγώ που είμαι 19 και θέλω να γίνω ένας άλλος; Ένας Τοροσίδης (μιας και για να συνειδητοποιήσει κανείς τη σαπίλα της κοινωνίας μας, αρκεί μια μόνο βόλτα σε ένα κλασσικό - σύγχρονο "καφενείο" όπου το μόνο που θα αντικρίσει είναι αθλητικές εφημερίδες και δελτία του "Πάμε Στοίχημα" σε κάθε τραπεζάκι, ενώ οι μόνες λέξεις που θα ηχούν στ' αυτιά του φεύγοντας θα είναι "άσσο, χι, διπλό"...) μια Αλεξανδράτου (μιας και το γυμνό, ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να εκχυδαϊστεί άλλο!), στην καλύτερη (!!!) ένας Πρετεντέρης! Δικαιολογούμαι άραγε εγώ; Γιατί αν ναι, τότε μπορώ να γίνω κι εγώ ένας από αυτους, αν όχι πραγματικά τότε φανταστικά, όπως κι ο μικρός Vincent.. Και τότε θα πάψω να είμαι εγώ.. Θα είμαι κάποιος που θα βλέπει την κοινωνική αδικία και θα κάνει τα στραβά μάτια. Θα είμαι κάποιος που θα βλέπει το συνάνθρωπό του να πεθαίνει δίπλα του και θα αδιαφορεί. Θα είμαι κάποιος που θα πνίγεται όσο μπορεί περισσότερο μέρα με τη μέρα στο αλκοόλ και τις ουσίες μήπως κι έτσι καταφέρει να ξεφύγει από τον ίδιο του τον εαυτό.. Και δε θα είμαι τίποτα από αυτούς και ταυτόχρονα ίδιος..
Τελικά, who am I?