Μακιγιαρισμένες αλήθειες

"Η παράξενη κατάσταση της ανθρώπινης ανησυχίας αποδίδεται με αυτή τη έκφραση: να δούμε."

Το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου έφτασε! Εισιτήρια για αγώνες του, μοιράζονται! Από τράπεζες, από υπηρεσίες, από πολυεθνικές! Όλοι να είμαστε εκεί! Κι όσοι (οι περισσότεροι) δεν έχουμε την τύχη με το μέρος μας ώστε να εξασφαλίσουμε ένα απ'τα "δωρεάν" μαγικά χαρτάκια, συντονισμένοι στους δέκτες μας! Και το θέμα, πλέον, δεν είναι πως "θα δούμε μπάλα", ούτε καν πως "παίζει η εθνική μας", αλλά είναι κάτι πολύ βαθύτερο, κάτι πολύ πιο σημαντικό.. Είναι το γεγονός πως επιτέλους , μπορούμε να... Πάμε Στοίχημα! Ω, τι ευτυχία! Μας παρουσιάζεται ακόμα μια ευκαιρία να βγάλουμε κάποια εύκολα χρήματα! Μιας και μόνο αυτό μπορεί να μας σώσει! Μιας και η τίμια εργασία μας... μα τι βλάκες είμαστε να εξακολουθούμε να εργαζόμαστε! Γιατί να το κάνουμε όταν μπορούμε να ποντάρουμε, όταν μπορούμε με λίγη τύχη να φτιάχνουμε καθημερινά μικρές περιουσίες; Δεν είναι ο τζόγος, δεν είναι καν η υποτιθέμενη ευχαρίστηση, η αγωνία, η αδρεναλίνη που νιώθει κανείς στο να στοιχηματίσει! Δεν είναι ούτε ο εθισμός (παραμόνο για κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις!).
Είναι η κατάντια, η απόλυτη και δίχως προηγούμενο παρακμή μας! Μιας και κατά περιόδους, έχουμε άλλοτε οικονομικές, άλλοτε κοινωνικές, άλλοτε ηθικές κρίσεις.. Τώρα, πίσω απ'αυτήν την (δήθεν) παγκόσμια οικονομική κρίση (παρακαλώ; οικονομική κρίση; μα ποιος μιλά γι' αυτή μια ώρα πριν τη σέντρα του πρώτου παιχνιδιού;) κρύβεται, ομολογουμένως εξαιρετικά καλά, μια κρίση που κανένας οικονομολόγος, κανένας πολιτικός αναλυτής, κανένας "μηχανισμός" δεν μπορεί να αντιμετωπίσει! Είναι η κρίση που περνά η ανθρωπιά μας.. Η κρίση ταυτότητας μας! Γιατί ποιος μπορεί να πει πως ανήκει στο ανθρώπινο είδος αν δεν είναι "άνθρωπος"; Ποιος έχει το δικαίωμα να καταχράται τον όρο; Πως κύριε αυτοαποκαλείσαι άνθρωπος, όταν ο συν-άνθρωπός σου πεθαίνει δίπλα σου κι εσύ αδιαφορείς; Ε, λοιπόν δεν είσαι άνθρωπος! Δεν είσαι καν ζώο, μιας κι αυτά αναπτύσσουν τις δικές τους κοινωνίες και με την αλληλεγγύη που επιδεικνύουν σε ξεμπροστιάζουν! Γι' αυτό ξέχασες (υποτίθεται!) να τα κοιτάζεις! Γι'αυτό κάνεις ότι μπορείς για να τα εξαφανίσεις από προσώπου γης! Γιατί εσύ, εσύ που έχεις καταφέρει με τη δύναμη του μυαλού σου, να καταπολεμήσεις ασθένειες, να κατακτήσεις το διάστημα και να σηκώσεις κτίρια που η κορυφή τους κρύβεται μες στα σύννεφα! Να φτιάξεις γέφυρες, δρόμους, πλοία κι αεροπλάνα! Εσύ που γκρέμισες κάθε εμπόδιο επικοινωνίας κι εκμηδένισες τις αποστάσεις! Εσύ που έκανες όλα αυτά, ξέρεις πως είσαι χειρότερος τους! Γιατί ξέχασες να κοιτάζεις γύρω σου και κοιτάς μόνο κάτω! Γιατί έσκυψες το κεφάλι και δε το σήκωσες ποτέ! Γιατί αποδέχτηκες να είσαι αυτό που κάποιοι άλλοι σε ήθελαν και πια δεν θυμάσαι καν ποιος πραγματικά είσαι! Ξέρεις μόνο πως σε 40 λεπτά αρχίζει το παιχνίδι! Τρέξε λοιπόν "άνθρωπε"! Τρέξε να προλάβεις να στοιχηματίσεις! Δεν πρόλαβες, δεν πειράζει! Στις 9.30 έχει κι άλλο παιχνίδι! Αν κερδίσεις να πας να τα σπάσεις στην παραλιακή! Να ναι καλά τα παιδιά που έπαιξαν τέτοια μπαλάρα! Αν χάσεις μην απογοητευθείς! Είπαμε έχει κι άλλο παιχνίδι μετά! Και που είσαι, άνθρωπε; Το βράδυ που θα ξαπλώσεις στο κρεβάτι σου και για δευτερόλεπτα το βλέμμα σου πέσει στο ταβάνι, μην κάνεις καμιά ανοησία και το αφήσεις να μείνει εκεί! Μπορεί να σκεφτείς το παιδί που σε παρακάλαγε να πάρεις ένα πακέτο χαρτομάντιλα ή εκείνο που πέθανε (κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, νομίζεις ο αφελής!) όσο εσύ κοίταζες το ταβάνι σου, γιατί δεν βρέθηκε κάποιος να του δώσει ένα ποτήρι νερό, γιατί μια "αδέσποτη" σφαίρα διαπέρασε το αθώο του μυαλό που δεν πρόλαβε να καταλάβει το "γιατί", ή τρύπησε την μικρή του την καρδιά, η οποία σταμάτησε πια να χτυπά αλλά δε φταις εσύ.. Δεν ήσουν εσύ αυτός που τράβηξε τη σκανδάλη.. Εσύ έτρεχες.. Κι αυτός που το έκανε, ναι, αυτός δεν έχει το δικαίωμα να αποκαλείται άνθρωπος! Δε φταις εσύ! Εσύ ήσουν μακριά.. Ή μήπως φταις.. Αφού τα κατάφερες κι εκμηδένισες τις αποστάσεις, πως άφησες να σκοτώσουν αυτό το παιδί και τώρα λες πως ήσουν μακριά;
Γι' αυτό σε ικετεύω άνθρωπε! Μην αφεθείς να κοιτάζεις το ταβάνι! Κοιμήσου γρήγορα! Αλλιώς ίσως σκεφτείς τα ζώα.. Ίσως σκεφτείς πως είσαι χειρότερος απ'αυτά!
Ίσως σκεφτείς πως όταν σε λέω "άνθρωπο" σου λέω μιαν αλήθεια.. μακιγιαρισμένη!
Κοιμήσου σε παρακαλώ γιατί έχεις αγώνα αύριο...
Να δούμε..

(Ελπίζω να μην σε απογοήτευσα "φίλε" που ρωτάς για πολιτική!)